Liquid Crystal Display (LCD) Projector

Proyekto ni: Hannah Vanessa Cayaban
Nirebisa ni: 0atmeal

Epekto ng Liquid Crystal Display Projector (LCD Projector)

sa mga Mag-aaral

I.Panimula:

Ang edukasyon ay napakahalaga sa isang tao. Ito ang susi sa kanyang kaunlaran. Ang mga pagbabago sa edukasyon ay nagbibigay ng malaking epekto sa pagkakahubog ng isang tao. Kung paghahambingin ang mga mag-aaral noon at ngayon ay masasabing napakalaki ng pagkakaiba, isa na rito ang paraan ng pagsasaliksik at pangunguha ng impormasyon. Noon, ang mga mag-aaral ay nagsusunog ng kilay sa pagbabasa ng mga libro upang makahanap ng kanilang kinakailangang impormasyon. Tanging mga aklat lamang ang kanilang batayan sa pagsasaliksik ngunit ngayon ay may mga nalikha ng makabagong kagamitan na nagpapabilis at nagpapagaan sa pag-aaral tulad ng kompyuter. Sa paglipas ng mga taon, nakalikha ng iba’t ibang mga kagamitang sadyang nakatutulong sa pangangailan ng mga mag-aaral bukod pa sa mga aklat na tradisyonal ng ginagamit. Naging kapansin-pansin ang pagbilis at paggaan ng pag-aaral sa kasalukuyan. Sa pamamagitan ng makabagong teknolohiya, nagkaroon ng mga kompyuter, laptop, flashdrives, compact disk, at pati na rin LCD projectors na nakapagbibigay ng malaking tulong sa mga mag-aaral upang lubos na maunawaan ang mga aralin.

Isa sa mga produkto ng makabagong teknolohiya ang LCD projector. Ang LCD projector (Liquid Crystals Display projector) ay isang elektronikong kagamitan na nagpapakita ng mga larawan, palabas, at / o mga teksto. Ito ay ang modernong analogo ng slide projector o overhead projector. Upang makapagpakita ng larawan, ang LCD projector ay nagbibigay ng ilaw na nagmumula sa metal halide lamp sa pamamagitan ng prism na naghihiwalay sa ilaw sa tatlong poly silicone panels. Ang isa ay para sa kulay pula, ang ikalawa naman ay sa kulay berde at ang ikatlo ay para sa asul. Ito ay inimbento ni Gene Dolgoff noong 1984. Sinimulan niya itong gawin habang siya ay nasa kolehiyo noong 1986 sa layuning makalikha ng video projector na mas malinaw kaysa sa 3-CRT projector na ginagamit noon. Ang ideyang ito ay ginagamit sa elementong tinatawag na light valve, na nagpapababa sa bilang ng liwanag na lumalabas dito. Pinahihintulutan nito ang paggamit ng napakalakas na pinagkukunan ng ilaw. Matapos gamitin ang iba’t ibang materyales, inayos nya ang liquid crystal para sa ikahihina ng ilaw nito noong 1971. Taong 1984 ng kanyang mapagtagumpayang gawin ang kauna-unahang LCD projector sa buong mundo.

Ang LCD projector ay kadalasang ginagamit sa mga bahay teatro para sa big-screen movie effect. Ang iba naman ay ginagamit sa mga opisina bilang work presentation, asemblea ng mga paaralan, at sa mga silid aralan na mayroong film screening. Napakalaki ng naging epekto nito sa mga mag-aaral sapagkat nakukuha ng LCD projector ang kanilang atensyon.  Mas naging mabisa ang pagtuturo at pagpapaliwanag ng mabuti sa mga mag-aaral sapagkat nakikita nila ang paksa sa malikhain, makatotohanan, at nakakaaliw na pamamaraan gamit ang LCD projector.

            

Tirada

This is an opinion-based article.
If anything wrong has been written,consider.

Bato-bato sa langit..ang tamaan, easy lang! XD


HYPOCRISY

According to Wikipedia, Hypocrisy is the act of pretending to have beliefs, opinions, virtues, feelings, qualities, or standards that one does not actually have. Hypocrisy involves the deception of others and is thus a kind of lie.

Ito ay ang pagpapanggap sa mga bagay-bagay na hindi naman talaga tinataglay. Ito rin ay pagsisinungaling hindi lamang sa iba kundi sa sarili na rin mismo! Halimbawa, ang pagpapanggap na mayaman kahit hindi naman.

Sa Filipino slang, ito ay tinatawag bilang kaplastikan. Ang pagpapanggap na mabait pero sa kaloob-looban gusto ka ng sabunutan. Iyong wari mo'y nakangiti habang ikaw ay nagsasalita pero ang totoo gusto nya ng tape-an ang bibig mo. Iyong tipong mahal ka pero gusto ka ng isumpa. Higit sa lahat, iyong akala mo'y mabuting kaibigan pero pagpapanggap lang pala ang ginagawa.

Ikaw? Plastik ka ba?

May mga taong nagpapanggap na mayaman para maging "in" sa barkada. Na kailangan kasama sa mga lakaran o outing. Eh,ano namang gagawin mo kung hindi ka naman talaga mayaman? O pinanganak ka talagang anak-pawis? Kailangan ba magwala ka pa sa mga magulang mo o magsinungaling na may babayaran sa school para lamang makasama ka sa mga barkada mo?? Bakit hindi ka magpakatotoo at sabihin sa mga kaibigan mo hindi ka naman pinanganak na mayaman para laging makasama sa mga jamming o outing?! Eh, ano kung pagkatapos mong sabihin iyon ay layuan ka nila? Kawalan mo ba yun? Hindi kawalan iyon! Kung totoo silang kaibigan, mauunawaan ka nila. Hindi ang pinansyal na estado sa buhay ang basehan para magkaroon ka ng marami at tunay na kaibigan.

Halimbawang may mga kaibigan kang gumagawa ng mga bagay na hindi mo gusto katulad ng pagka-cutting classes, paninigarilyo at pag-iinom ngunit hindi mo naman sila magawang hikayating wag iyong gawin, lalayuan mo ba sila? Hindi mo sila kailangang layuan. Kung mahal mo sila, magagawa mong tanggapin ang kaibahan nyo sa isa't isa at tanggaping mahirap baguhin ang mga ganitong tao. Enjoyin mo lang ang sarili mo with them pero magpakatotoo ka sa sarili mo. Kung ayaw mo talagang magcutting classes, wag mong gawin. Kung ayaw mong manigarilyo, wag mong gawin. At kung ayaw mong uminom ng alak, huwag mo ring gawin. Sapat ng unawain nyo ang kaibahan ng isa't isa at igalang ito. Hindi dapat umabot sa puntong sila ang kumontrol sa iyo. Kung igagalang nyo ang isa't isa wala namang magiging problema. Afterall, hindi lahat tayo ay pare-pareho. Hindi mo kailangang lokohin ang sarili mo, ma-please lamang sila.

Sa lovelife, kung sukang suka ka na sa relasyon at di mo na matake, bakit hindi mo pa sabihin sa boyfriend o girlfriend mo na nais mo ng makipaghiwalay? Mas mabuti kung ipagtatapat mo ang totoo. Ayaw mo sabihin ang totoo kasi naaawa ka? Bakit sa tingin mo pareho kayong magiging masaya sa katotohanang "awa" lamang ang dahilan kung bakit tumatagal ang relasyon nyo? Kung hindi mo na siya mahal, mabuting sabihin mo na ng maaga. Ngunit sana, kumuha ka ng magandang tiyempo. Tamang panahon ngunit hindi nangangahulugan na sampung taon!!!! Baka naman umabot ng sampung taon kakahanap ng tiyempo.

Hindi mo kailangang magpanggap para lamang tanggapin ng lipunan. If you keep on pretending, sarili mo lang rin naman ang unang niloloko mo,eh. Sino ba ang magdadala nyan? Ikaw rin naman. As long as wala ka namang tinatapakang tao, bakit ka mahihiya? Eh sa yun ka! Hindi mo kailangang magpanggap na mayaman o may panlibre para magkaroon ka ng kaibigan. Hindi mo kailangang gumawa ng masama para lamang maging "in" ka. Hindi mo rin kailangang magpanggap na natutuwa ka gayung nilalait-lait ka na pala. Matuto ka ring magsalita para sa sarili mo. Subukan mong iexpress ang tunay mong nararamdaman sa maayos na paraan. Huwag naman sa paraang kala mo naghahamon ka na ng away.Be confident on who you are. The truth will set you free.


-p1nkxpark

Reaksyon sa Pelikulang Lapu-Lapu

BSED - Major in Social Studies
Agosto 11,2010
Reaksyon sa Pelikulang Lapu-Lapu



Buod

Ang pulo ng Mactan ay pinamumunuan ng magiting, matapang, makatarungan, matalino at may malasakit na pinunong si Rajah Lapu-Lapu (Lito Lapid). Dahil sa likas na yaman ng pulo, ito ay ninanais sakupin ni Rajah Humabon (Vic Vargas) na pinuno ng Sugbo at kanyang alagad na si Datu Zula (Roi Vinzon). Hindi mapagtagumpayan ni Rajah Humabon ang pananakop sa Mactan dahil ang mga tao sa isla , sa ilalim ng pamumuno ni Rajah Lapu-Lapu, ay nagkakaisa sa pagmamahal sa kanilang pulo.

Nakilala ni Rajah Lapu-Lapu si Bulakna (Joyce Jimenez) at hiningi ang kamay nito sa mga magulang sa pamamagitan na rin ng dote. Ang kanilang pagsasama ay tinanggap naman ng mga mamamayan ng malugod.

Ang panahon kung saan ang mga dayuhang nagmula sa Espanya sa ilalim ni Fernando Magallanes (Dante Rivero),isang Portuges ay dumating. Siya ay pinahintulutang maghanap ng bagong lupa na maaaring angkinin sa ngalan ng Espanya. Una nyang nakilala si Rajah Kulambo at nasakop ang Limasawa. Sumunod naman ang Sugbu na pinamumunuan ni Rajah Humabon. Sa ilalim ng Kristiyanismo, bininyagan si Rajah Humabon at kabiyak na si Hara Amihan na pinangalanang Reyna Juana. Tanda ng pagkakabinyag,binigyan ni Magellan ng Sto. Niño si Reyna Juana.

Ang pagpapasailalim sa mga Kastila na sumakop sa iba't ibang lupain at nagtataglay ng malalakas na armas ay sinamantala ni Rajah Humabon upang masakop ang Mactan. Binalaan man, hindi natinag si Lapu-Lapu at kanyang mga kasama sa mga dayuhan. Namatay si Magellan sa labanan at ito ang naging hudyat upang umatras ang iba pang mga Kastila.





Reaksyon

Ang pelikulang Lapu-Lapu ay nagpapaalala ng kagitingan at wagas na pagmamahal sa ating bayan ng ating mga ninuno. Ang pelikula ay nagmulat sa aking mga mata sa katotohanang ang mga Pilipino noong unang panahon ay handang magbuwis ng buhay para sa bayan ngunit kung ihahalintulad sa kasalukuyan  ay tila bihira na lamang ang makakagawa ng ganitong uri ng  kabayanihan. Makikita rin sa pelikula ang kaibahan ng pamumuhay, politika, batas at relihiyon noon na ibang iba sa panahon ngayon.

Kung aking ikukumpara sa kasalukuyan, nakalulungkot man, maraming mga Pilipino ngayon ang mas iniisip ang sariling interes kaysa sa kapakanan ng bayan. Sa politika, si Rajah Lapu-Lapu ay may malasakit sa kanyang nasasakupan kabaligtaran ng ilan sa ating mga politiko ngayon na sariling interes ang prayoridad, mga sariling bulsa ang pinupuno, at tila mas mahalaga pa ang mga bisitang dayuhan kumpara sa mga kababayan. Si Rajah Lapu-Lapu at kanyang mga kasama ay matapang at hindi natatakot sa kamatayan taliwas sa mga lider natin ngayon na napapalibutan ng maraming guwardya at takot na takot mabaril o mapatay ng sinumang nakakabangga. Mayroon namang matatapang na hindi ginagamit sa tama ang katapangan. Mga siga kung tawagin na kapag nakapatay ay hindi magawang panindigan ang pagkakasala.

Ang pamumuhay ng ating mga ninuno ay simple lamang, hindi tulad ngayon na magarbo o maluho. Nabubuhay sila noon dahil sa likas na yaman at pakikipagkalakalan ngunit ngayon, bukod sa likas na yaman ay marami na ring paraan para upang mabuhay dahil sa pag-unlad. Nakalulungkot lamang na kasabay ng pag-unlad ay ang pag-usbong ng mga hindi makatao at makatarungang pamamaraan upang kumita ng pera gaya ng pagbebenta ng droga, pagnanakaw, at prostitusyon. Nakakabahala para sa mga susunod pang henerasyon ang paglaganap ng bulok na sistema at paraan ng pamumuhay sa kasalukuyang panahon.

Ang batas noon, kung buhay ang kinuha ay buhay rin ang kapalit. Sa panahon ngayon, pera-pera ang labanan. Hindi ko nilalahat pero batid kong batid nyo ang realidad na nangangailangan ng pera para makamit ang hustisya. Kung wala kang pera, ano naman ang ibabayad mo sa abogado? Prutas? Gulay? Buko? Kung may pera naman ang kalaban, ilang buwan lang na makukulong at magbayad lang ng piyansa ay makakalaya na.

Noon ang mga tao ay sumasamba sa mga anito at inukit na kahoy ngunit dahil sa pananakop ng Kastila, lumaganap ang Kristiyanismo. Sa pelikula makikita ang mga malalaking kahoy na itinuturing na diyos ng ating mga ninuno. Mga inukit na kahoy at anito na pinaniniwalaang gumagabay kanilang pamumuhay at pakikipagdigma.


Ang mga tauhang nagsiganap ay angkop sa pelikula. Si Lito Lapid ay animo'y pinunong hindi magagapi sa kanyang tikas at si Joyce Jimenez naman ay tila Prinsesa. Lalo pa nilang binigyang kulay ang pelikula dahil sa mahusay nilang pagganap.

Ilan sa mga teknikal na aspeto ang hindi kapani-paniwala katulad ng tunog na ginamit sa tambuli. May mga dayalogo rin sa wikang Kastila ang hindi nabigyan ng pagsasalin kung kaya't hindi maintindihan kung ano ang mensahe ng nagsasalita. Hindi rin naging kaaya-aya ang wakas ng pelikula. Ang itali at ipahila sa kalabaw ang mga kamay at paa ng isang magiting at matapang na pinuno ay masasabi kong hindi kaiga-igayang wakas gayong wala namang nakatitiyak sa eksaktong sanhi ng kanyang kamatayan.

Bagamat may ilang hindi wasto sa pelikula, masasabi ko pa ring naging epektibo at malinaw ito sa pagpaparating ng magagandang mensahe tulad ng pagmamahal sa bayan at paggamit ng katapangan sa tamang paraan.